Welkom bij de allereerste episode van de Groei Geheimen Podcast! We hebben een super inspirerende gast: Eduard Schaepman! Hij gaat ons alles vertellen over de obstakels die hij heeft overwonnen en hoe hij zijn eigen succes heeft opgebouwd. Het wordt een aflevering vol inspiratie en eye-openers, en groeiwegen. Je gaat leren hoe Eduard keihard heeft geknald en zijn dromen heeft waargemaakt. Dus pak je koptelefoon en tune in op deze geweldige aflevering met Eduard Schaepman. Laat je inspireren en ontdek hoe jij ook jouw eigen groei en succes kunt realiseren. Let’s go!
Transcript
Nadia: Hi Eduard. Daar zitten we dan bij onze eerste podcast, groei, geheimen, powered bij YouLynq.me, waarin we eigenlijk met ondernemers willen kijken wat de groeigeheimen zijn geweest, ja, wat jou onder andere tot een succes heeft gebracht, en dat willen we. Daar willen we zelf van leren, wat we willen delen met ons netwerk. En ja, het lijkt ons gewoon heel erg gaaf om dat te horen.
Eduard: Ja leuk!
Nadia: Eduard Schaapman, hè van Tribes Inspiring Workplaces, en we zitten hier met Nadia en mijn naam is Michiel, en we zijn heel benieuwd naar jouw verhaal.
Eduard: Ja, kunnen we het over hebben, en dat gaan we doen. Ik ben onder andere van Tribes Inspiring Workplaces maar ja, ik noem het toch zelf een serie ondernemers. Ik heb wat andere ondernemingen dan Tribes Inspiring Workplaces, maar met Tribes Inspiring Workplaces val ik het meest op.
Nadia: Dat is zeker waar, want dat, dat zien we ook, ja.
Eduard: Ja, ik heb het je net laten zien, natuurlijk, hè, ik heb we hebben het even gehad over PR-waarde. Of free Publicity dus ik liet zien dat we dat monitoren ook via Medimo media monitoring, hè.
Eduard: Wat jij eigenlijk nu ook gaat doen.
Michiel: Heel interessant. Ik heb gelijk een appje gestuurd.
Eduard: En dan kun je dus uithalen, dus alles wat er over ons, Tribes en Eduard, gaat komt in de pers of op de radio, op de TV, dat wordt gemonitord en vastgehouden.
Eduard: En dan bleek dat eigenlijk dit jaar tot nu toe, dat een advertentiewaarde was van twee miljoen, met de PR-waarde voor vier miljoen. Dus dan heb je vanuit je feed publicity haal je al heel veel op. Dus ja, Meten is weten, dat is natuurlijk helemaal jullie vak, ook bij jullie company of social media, maar ook nog steeds in het vrije woord. PR kun je er ook nog heel veel mee doen.
Michiel: Mooi, maar vertel, want Tribes kent iedereen. Maar wat doe je nog meer dan? Ik ben wel heel benieuwd nu.
Eduard: Nou ja, ik heb een jenever merk, dat staat ook vrolijk op de Tribes vestigingen: het schaap mannetje.
Eduard: Dat is het oudste jenever merk in Nederland. Het is eigenlijk begonnen als een hobby. Wij hadden het recept van deze jenever in patent verkocht aan een jeneverstokerij en ja, dat kwam vijf jaar geleden vrij en die partij wilde dat verlengen. Toen dacht ik van: Goh, kan ik er misschien zelf iets mee doen? Het is meer als een hobby begonnen. Mijn oud-oudoom is eerste priester in de Tweede Kamer en die heeft, toen de drank werd verboden, gezorgd dat die er niet kwam. Hij vond namelijk dat iedereen die werkte minimaal een dubbele jenever per dag moest hebben. En als je dus in Utrecht komt, dit bruine café en je steekt je hand op en je zegt: “Schaap Mannetje”, krijg je een dubbele jenever, dacht, weet je wat, ik ga een nieuw merk introduceren, het schaap mannetje, vijf jaar geleden, en dat ben ik gaan doen. Maar dat was meer als van nou, relatiegeschenken weggeven aan de mensen bij ons in de Tribes locaties. We hadden wat dingen staan, hartstikke leuk alleen, het is opeens een succes geworden, dus er gaan meer dan 20000 flessen per jaar doorheen.
Michiel: En dat staat helemaal los van Tribes?
Eduard: Nee, nee, het heeft een link. Uiteindelijk ben ik er wel achtergekomen bij Tribes, hé, al die stammen die ik heb bezocht, elke stam heeft geen geloof, maar wel de spirituele en geesten, maar ze hebben allemaal wel een soort eigengemaakte alcohol. Dus toen dacht ik van ja, maar wij van Tribes moeten dus ook een eigengemaakte alcohol hebben.
Eduard: En we hebben dus inderdaad, op elke locatie hebben we dit schaap mannetje en elke locatie kent ook zijn eigen cocktail, hè, dus op de een locatie heb je de Tribes-eigen cocktail. Moet je toch maar eens naar vragen, heel cocktail boekje, dus we zijn daar wel mee doorgegaan en ja, je hebt natuurlijk wel de last in Nederland, dat je jenever is natuurlijk een dalende markt.
Nadia: Ik heb het eerlijk gezegd nog nooit gedronken.
Eduard: En ik weet zeker dat je het hebt gedronken, want je hebt vast wel eens gin gedronken. Nou, dat is gewoon de Engelse vertaling van jenever. Dus het wordt op deze manier hier allemaal niet op dezelfde manier wordt gedistribueerd. Uiteindelijk hebben we.
Eduard: Het schaap mannetje jenever werd ook gewoon als gin verkocht in een land waar we nu niet meer mogen verkopen, helaas in Rusland, en dat werd gewoon daar als gin verkocht. En in België is echt een jeneverland en daar wordt wel veel jenever gedronken.
Michiel: Interessant, hé, we zitten vandaag in één van de locaties SOM.
Eduard: De meeste mensen vinden het toch leuk om de associatie met de gebouwnaam te hebben. Ook mijn mensen die voor mij werken om gebouwen.
Michiel: Oke.
Eduard: Som gebouw, Ito gebouw. Ja, ik ben altijd van nee, je moet die naam van die tribe noemen.
Nadia: Ja, ik was ook inderdaad in de war, blijkbaar jammer.
Eduard: Dat komt door mijn mensen eigenlijk.
Eduard: Ik ben er nu steeds meer mee bezig en we hadden de social-media pagina’s op Facebook. Die heten dan wel naar het gebouw, maar de Instagram pagina’s die heten nu weer naar de stam, dus “Tribes Crigis”. En dan die allerlei posts over wat doet die stam, hè, die zijn helemaal gek van paardrijden bijvoorbeeld.
Eduard: Dus beneden in de bar zie je ook al die zadels.
Eduard: Ja, daar zitten normale crigis op, alleen hier natuurlijk niet.
Nadia: Wat een mooi verhaal, ik wist dat helemaal niet zo goed, maar ook om een beetje in de tijd te blijven gaan we gelijk even binnenvallen met een mooie vraag, want wat is nou jouw geheime business blooper geweest? In je carrière, gewoon even om het ijs te breken.
Eduard: Ja, dan moet je altijd, als je weinig hebt gemaakt, dan moet je altijd lang nadenken.
Michiel: Welke van de vele?
Eduard: Kijk, echte bloopers niet echt, maar wel heel veel fouten. Maar van fouten leer je opstaan. Ik denk dat in deze kamer ik eigenlijk de meeste fouten heb gemaakt van jullie. Allemaal jullie opgeteld heb ik nog meer fouten gemaakt.
Nadia: Ja.
Eduard: Ja, daardoor ben ik heel ver gekomen, want je leert daarvan opstaan. Van elke tegenvaller is het toch weer opstaan en dan weer door. En elke tegenvaller wordt uiteindelijk ook makkelijker te verwerken. Ja, welke blooper, zeg je steeds te denken? Ja!
Eduard: Ja, ja, ja, ja.
Eduard: Ik heb er wel eentje gevonden. Mijn grootste blooper is geweest dat ik in mijn spontaniteit tijdens een speech met meer dan 1000 mensen iets zei waardoor ik groot in de media werd uitgelicht van oké.
Eduard: Nee, maar die oliemaatschappij, ze maakten dus wel prijsafspraken. Toen werkte ik voor een oliemaatschappij en toen werd er journalisten aan mij gevraagd hoe we de prijzen op een goed niveau hielden. Toen zei ik heel spontaan, want zij maken er allerlei grapjes over, dus een keer grapje terug, want die zullen elkaar ’s avonds wel bellen. Dus toen stond ik groot in de media met de suggestie van prijsafspraken.
Michiel: Toen moest iedereen media training gaan volgen of niet?
Eduard: Dat kun je wel zeggen. Ik zei van ja, je hoort dus een grappig iets. Wat maakt dat nou uit? Dus dat was op nationale TV, radio, het was overal.
Michiel: Wanneer was dat?
Eduard: 2001. Toch,
Michiel: Toen had je ook geen kennis en cultuur, dus anders was het misschien anders afgelopen.
Eduard: Nou, ik ben wel redelijk ervaren. Eerst meerdere kranten, maar ook De Telegraaf. Alles, alles, alles pakte het op.
Eduard: Dus je zat dan wel gelijk in de problemen en ja, ja, ja, ja, want je kan toch geen prijsafspraken maken, maar dat werd er, net zoals het nu tegenwoordig ook heel veel gebeurt. Het wordt volledig uit de context gehaald. Maar goed, het overkomt je een keer en dan weet je ook weer.
Michiel: Het heeft jou niet beperkt in je toekomstige uitlatingen of.
Eduard: Nee, want ik ben nog steeds vrij van woord, dus ik zal nog steeds fouten maken, of je merkt het ook wel eens. Inderdaad, ik heb dan.
Eduard: Mijn eigen radioshow op woensdag op BNR radio, en daar krijg je inderdaad wel eens opmerkingen van, ja, maar dat is niet het juiste aantal, moet dit zijn, en dan zeg ik er de volgende keer van: nou, dat was een luisteraar en die zei dat het 12.000 was, maar het is 21.000. Nou ja, heb ik het net verkeerd gelezen. Nou ja, maak je het de tweede keer weer goed. Ik bedoel, uiteindelijk: we zijn er allemaal om fouten te maken.
Nadia: Nee, zeker.
Eduard: Van fouten leer je ongelooflijk veel en van veel vallen kun je ook veel beter opstaan.
Michiel: Ja, nooit uit het veld laten slaan.
Eduard: Ja, dat mag ook wel eens, als je maar weer opstaat.
Michiel: Mooi voorbeeld.
Nadia: Jazeker, maar hoe is het bij jou echt begonnen?
Eduard: Wat begonnen? Wat wil je weten?
Nadia: Nou ja, groei, hoe is dat gegaan?
Eduard: Dat is heel eenvoudig. Ik ben streng Katholiek opgevoed, zelfs mijn jongere broer is pastoor. Ik geloof wel ergens in, maar ik weet niet zeker hoe alles in elkaar zit. Dus dat is ook een zoektocht. Bij mijn heilige communie kreeg ik religieuze beeldjes, kruisjes en Maria-beeldjes, maar ik wilde liever LEGO hebben. We woonden in Den Bosch op de Parade, waar altijd markt was. Dus de zaterdag daarna ging ik naar een marktkraam en vroeg: “Mag ik hier een beetje bij staan?” Toen heb ik daar op een kleedje al die beeldjes neergezet en ben ik ze gaan verkopen.
Nadia: En kreeg steeds maar nieuwe.
Eduard: Die markt was interessant. Toen bestond Marktplaats nog niet, dus ik gebruikte de markt om spullen te verkopen die ik niet leuk vond. Als ik iets kreeg van mensen wat ik niet wilde houden, ging ik gewoon naar die meneer op de markt en verkocht het daar weer. Later dacht ik: “Deze jongen verkoopt veel goed.” Toen opende die persoon zijn eigen marktkraam en vroeg om een beetje commissie te krijgen voor mijn verkopen.
Nadia: Maar toen ontdekte je dat ondernemerschap echt in je zat.
Eduard: Handelen en verkopen, ik vond het leuk. Het contact met mensen vond ik ook leuk. Tijdens mijn carrière werkte ik voor verschillende grote bedrijven, waaronder een bank en een callcenterbedrijf. Voor dat callcenterbedrijf leidde ik ook de verkopers op. Ik nam ze zelfs mee naar de Kinkerstraat en liet ze daar op de markt staan.
Eduard: Op de markt leer je het best verkopen. ’s Ochtends doe je de inkopen, haal je het fruit en alles op, en dan ga je mee om alles uit te stallen.
Eduard: Daar leerde je van een market man hoe je alles moest oppoetsen. Alles moest schijnen. De appels moesten mooi neergelegd worden, alles wat er niet zo netjes uitzag legde je onder de toonbank. Als mensen vroegen om sinaasappels, deed je die erin en legde je er een paar mooie bovenop. En dan, waarom sta je achter de kraam? Je moet voor de kraam staan, de mensen naar je toe roepen en naar ze toegaan. Op die manier leerde je dat het leuk was om met mensen in contact te komen. Toen we met die jongens op die markt waren, stuurden ze ook mensen naar ons toe voor vijf dagen. En we leerden om te luisteren. Als er geen rij stond, moest je ervoor zorgen dat er een rij was. Als je mensen zag bij een andere kraam, zei je: “Kom bij mij een appeltje halen,” gaf je een paar mensen een appeltje en dan stonden anderen in de rij om er ook een te krijgen. Zo leerde je snel: “Hoe zit marketing eigenlijk in elkaar? Wat doe je? In principe begin je met iets nieuws, je begint eerst iets goedkoper weg te geven en daarna komen er meer mensen. Dan kun je de prijs verhogen.” Dat waren interessante dingen om te leren en te hergebruiken.
Michiel: Ja, mooi, je hebt echt superveel verschillende dingen gedaan. Uiteindelijk, en nu is Tribes heel groot geworden. Maar ik vraag me altijd af, ik ken je een beetje, maar ik ben heel benieuwd: jij gelooft heel erg in personal branding.
Eduard: Absoluut.
Michiel: Is jouw personal brand nu om Tribes te promoten? Of heb je Tribes om jouw personal brand groter te maken?
Eduard: Ja, nee, het is eigenlijk heel simpel hoe het begonnen is. Hiervoor werkte ik bij een concurrent, en we hadden weinig marketingbudget. Maar we wilden wel bekendheid krijgen in Nederland, terwijl we geen budget hadden. In 2004 dacht ik: “Hoe gaan we dat doen?” Toen ben ik op zoek gegaan naar gratis publiciteit. Ik ging naar allerlei feesten en partijen en zo werd ik bekender. Niet zozeer omdat ik mijn eigen naam wilde oppoetsen, maar het was meer van: “Verdomme, ik heb geen marketingbudget, hoe kan ik dit toch doen?” Uiteindelijk bouwde ik een netwerk op met allerlei journalisten. Ook schreef ik over andere dingen dan alleen mijn bedrijven, bijvoorbeeld in het blad ‘Quote’, waar een heel artikel ging over mijn wielren-activiteiten. Prima, maar het koppelde wel weer terug aan mijn naam, en veel mensen vroegen altijd: “Als jij weg bent bij Tribes, is dat dan niet heel erg voor Tribes, want het hangt ook aan Eduard Schaepman?” Dan geef ik altijd het voorbeeld van Alfred Heineken, volgens mij ligt die in de kist.
Eduard: Gert Jan Dröge, volgens mij ligt die in de kist, maar je hebt nog steeds Albert Heijn.
Eduard: Ja, nog steeds Heineken, dus die bedrijven blijven wel voortbestaan. Dus het hangt niet helemaal alleen af van jezelf, maar je kunt als founder er wel iets mee doen. Steve Jobs leeft ook niet meer, maar zijn naam is nog steeds verbonden aan Apple. In Nederland zijn er maar weinig mensen die dat nu nog doen. Als je nu vraagt wie de president-directeur is van ABN AMRO?
Eduard: Oh, dan zijn er mensen die zeggen: “Gerrit Zalm,” maar die is al een hele tijd weg, terwijl het de minister was, maar verder weet niemand dat meer. In Nederland zijn we wat calvinistisch, durven we niet trots te zijn op het bedrijf waarvoor we werken.
Michiel: Nee, nee.
Eduard: En dan wordt het minder, maar iedereen weet wie Zuckerberg is, Mark Zuckerberg van Facebook. Dat weten we allemaal. Dat komt doordat sommige bedrijven het lef hadden om naar voren te treden. Dat is een groot verschil.
Michiel: Het moet ook echt bij je passen, denk ik, hè, want…
Eduard: Je moet het wel leuk vinden om te doen, want zoals ik net al aangaf over die oliemaatschappijen, je kunt ook onderuitgaan.
Eduard: Vroeger op ‘Quote.net’ kon je nog reacties hebben, dus ik had daar een column waar soms rare reacties bij stonden die ik beter niet kon lezen. Gelukkig hebben ze dat nu afgeschaft, op veel internetpagina’s kun je geen reactie meer geven vanwege de rare reacties. Je moet er ook een beetje tegen kunnen. Er zijn ook dingen die ik zeg waar anderen anders over denken. Dat is helemaal niet erg, daar moet je niet bang voor zijn. Iedereen mag een mening hebben en die mag verschillen. Je hoeft daar niet over te vechten, wat helaas steeds meer gebeurt in de maatschappij. Het is prima als mensen andere meningen en ideeën hebben, je kunt dan een gesprek voeren, argumenteren en proberen elkaar te begrijpen. Als je elkaar niet kunt vinden, is dat ook goed. Je hoeft niet met iedereen bevriend te zijn.
Michiel: Ze zijn zeker weten hard, maar je moet er wel tegen kunnen, of niet?
Eduard: Nou ja, steeds minder. Ik weet niet of het een dikke huid is, maar op een gegeven moment weet je uit welke hoek bepaalde commentaren komen en dan denk ik: oké, prima, zo is het.
Nadia: Ja, maar je weet ook gewoon wat je wilt en waar je naartoe wilt met het resultaat. Daar sta je dan ook gewoon achter als je zo’n beslissing maakt.
Michiel: Maar tegenwoordig kan alles steeds sneller, of je het nu wilt of niet. Natuurlijk, hè, maar jij bent echt bovenop alle nieuwste innovatieve media, zoals TikTok en Snapchat. Hoe blijf je dat bijhouden?
Eduard: Nou ja, jonge kinderen zorgen daarvoor, gelukkig. Ik heb nu ondernemende kinderen die willen van alles hebben, zoals een Vespa, en ik kan dat niet allemaal betalen.
Nadia: Zetten ze al dingen op de markt?
Michiel: De jongste van elf heeft al op de markt gestaan, inderdaad. Ze doen dezelfde dingen, zijn alle drie vrij extravert, dus dat vindt moeder soms wel vervelend. Kunnen die knoppen niet even uit, dat denk je dan af en toe wel, maar je leert er ook weer nieuwe dingen van. Ik zat vrij snel op TikTok en Snapchat, je kunt je afvragen of dat nog relevant is. Gaat er nog business naartoe?
Eduard: Ik heb er wel over nagedacht. Linkedin is het oudste platform. Dat begon als een soort adressenboek, waar werkt iemand en welk adres heeft diegene? Maar dat is nu ook veranderd. Toen kwam Facebook. Als ik nu kijk, heb ik op Linkedin 20.000 volgers, op Facebook 5000 (dat is het maximum) en als je dan naar leeftijdsverschillen kijkt, is Facebook natuurlijk flauw, want dat is veel ouder dan Instagram.
Eduard: Als ik naar Instagram ga, dan zijn de gebruikers daar veel ouder dan op TikTok. Hetzelfde geldt voor Snapchat. Dus je ziet wel dat je als ondernemer moet blijven volgen waar je de meeste resultaten uit haalt. Ook het recruiten op Indeed werkt niet meer zo goed. Voor bepaalde jobniveaus kun je veel beter via Linkedin werven, en voor andere niveaus kun je beter Instagram gebruiken. Dus je moet wel blijven nadenken als ondernemer: welk kanaal moet ik voor welke doelgroep gebruiken? En er zijn veel kanalen, zoals YouTube, Twitter, Clubhouse, maar die kunnen ook weer opkomen en verdwijnen. Niet alles werkt, maar dat is ook niet erg. Ik denk wel dat je als ondernemer in contact moet blijven met de markt, met mensen die voor jou komen werken, maar ook met je afnemers en leveranciers, en met de overheid. Daarvoor moet je verschillende kanalen gebruiken.
Eduard: Omdat niet alle mensen dezelfde kanalen gebruiken. Ik gebruik bijvoorbeeld Twitter nog steeds, omdat daar veel journalisten zitten.
Nadia: Ja, en wat is dan de doelgroep op Snapchat, wat zeg je?
Eduard: Nou, ik heb net uitgelegd dat op Snapchat heb je tegenwoordig… Ik liet net zien: “Oké, wie is Eduard Schaepman?” En dan… verdomme, het komt eruit!
Eduard: Precies, het gaat over Tribes Inspiring Workplaces.
Nadia: Misschien is dat wel iets wat upcoming is of zo?
Eduard: Natuurlijk, en dat merk ik aan mijn kinderen. Die vinden Snapchat leuk, waarom? Omdat je er een bericht op kunt zetten en dat verdwijnt weer.
Eduard: Waarschijnlijk omdat ze niet willen dat hun ouders het zien, of zoiets, ik weet het ook niet precies.
Nadia: Nog niet.
Eduard: Maar het is wel interessant om te blijven volgen wat er precies gebeurt. En ik vind het, ja, het zit er dan inderdaad in.
Michiel: Maar krijg je nooit die berichten binnen van je kinderen?
Eduard: Jawel, mijn zoontje… op andere platformen sturen ze fotootjes naar elkaar, hij zit in de les en dan stuurt hij me een snap en ik stuur er ook een terug. Oké, als dat de lol is, dan is dat de lol, maar je moet je wel proberen te verplaatsen in die doelgroep, anders begrijp je het kanaal niet. Mijn dochters zijn bijvoorbeeld meer van TikTok, met al die dansjes, dan moet ik ook meedoen.
Nadia: Ja.
Eduard: Nou, ik merk ook dat bijvoorbeeld voor onze serie “Nomads all over the World”, waarin we documentaires maken over stammen, dat is ook een YouTube-kanaal, maar dankzij TikTok krijgen we veel meer mensen naar ons YouTube-kanaal. Op TikTok kunnen we veel kortere dingen laten zien, dus het is een integratie van al die sociale mediakanalen. Maar dat is het probleem van de meeste ondernemers in Nederland: veel van hen zijn ouder. Ik ben dat zelf ook, maar als je niet bijblijft, mis je straks een deel van de markt. Dus je moet jezelf op de hoogte houden van de verschillen om op verschillende manieren te kunnen communiceren.
Nadia: Zeker, en wat denk je, is dit gevecht dan terecht?
Eduard: Ja, kijk, je ziet wel, vanmorgen weer op de radio een heel debat erover dat het levensgevaarlijk is. Ik zeg nou ja, het is ja, dat is aan jou. Uiteindelijk denk ik dat dit een verbetering is en dat dit zal zorgen… Ja, voor een hoop werk dat we niet meer hoeven te doen en waardoor we onze intelligentie voor andere zaken kunnen inzetten. En het is natuurlijk helemaal niet bevreesd dat opeens de hele wereld wordt overgenomen. Gelukkig ben ik wat ouder dan jullie, dus ik weet in ieder geval dat dat niet zal gebeuren in de tijd dat ik leef. Dat is wel heel fijn om te weten.
Michiel: Nou ja, als je nog even leeft, kan dat snel gaan, zeker weten.
Eduard: Nee, uiteindelijk denk ik dat ik, ik, ik zie meer de positieve kanten van zoiets dan de negatieve kant. Uiteindelijk is het ook zo van, hè, je vraagt af en toe… ik bedoel, ik, ik leg dit jou net uit, want dan heb ik mijn column “Radio Ongewenst Advies”. Dan kun je een getal noemen, kun je zeggen, “Doe een advies over hoe die jongen moet omgaan met de flexwoningen.” Dan krijg je een keurig verhaal met vijf punten, maar het is niet sprankelend genoeg, dan kun je het toch niet vertellen. Dus je moet voor jezelf één en ander uitschrijven om het leuk te brengen. Creativiteit… kijk, het idee is van mij: wil je rationele informatie, dan kun je het keurig uitleggen, maar wil je dus de sprankeling erin hebben, dan moet je dat zelf toevoegen, anders leest niemand het, want alleen maar ratio helpt niet. Dus ratio en passie moeten gecombineerd worden, en dan kun je inderdaad wel de hulpmiddelen zoals ChatGPT gebruiken, daarin dus.
Michiel: En nu is het ook zo. Als je vraagt: wat is je mening over dat onderwerp, dan zegt hij van: ik heb geen mening, en dan komt hij met feiten en moet je uiteindelijk je eigen taal blijven gebruiken.
Eduard: Ja, ja, daar komt het dan op neer, er zijn zoveel gestelde doelstellingen van zoveel flexwoningen neerzetten in 2004, 37.500 stuks, dat haalt hij ergens vandaan. Dus de data kloppen allemaal, soms ook niet, natuurlijk, nog niet helemaal correct, en op basis daarvan kun je dus weer leuke verbanden leggen.
Michiel: Ja, maar jij bent er niet bang voor, in ieder geval?
Nadia: Of wat, wat, wat? Wat is dan jouw geheim geweest in al die afgelopen tijd? Wat is gewoon jouw tijd nu? Wat is jouw geheim geweest om zo te groeien?
Eduard: Ik had er eigenlijk zes, maar ik mocht er maar één vertellen.
Eduard: Nou, mijn groeigeheim is met name: “Trust yourself.”
Nadia: Oké.
Eduard: Dus je moet in de spiegel kijken en inderdaad van jezelf overtuigd zijn. Ja, want dan kun je pas iets doorgeven aan een ander.
Michiel: Ja, je eigen visie gewoon volgen en anderen aansteken.
Eduard: Ja, ja.
Eduard: Ja, ik ben altijd van de quote “First love yourself”. Als je van jezelf houdt, zit je lekker in je vel en dan kun je iets geven aan een ander.
Nadia: Ja.
Eduard: En dat heb ik. Ik ben af en toe in het begin van mijn carrière te veel met anderen gaan meelopen, of de baas wil dit ook. Ja, dat was in loondienst en toen dacht ik even: oké, maar daar ben ik niet. Daar voel ik me niet fijn bij. Daar voel ik me niet zo lang goed bij. Ik heb ook bazen gehad waar je dat mee kon bespreken en dan was het ook weer goed, hè, ik bedoel, maar er zijn natuurlijk af en toe dingen die je gewoon niet fijn vindt en die je niet wilt doen. En daarom zeg ik ook altijd van: voor jezelf moet je mensen hebben die altijd nee zeggen, dan moet je zeggen: oké, laat maar, dan zoek ik wel, ik doe het zelf of ga ik iets anders doen. Maar ja, dat zijn wel mijn belangrijkste leercurves: dat je dus ook altijd blijft denken van “ik ga het toch binnenhalen, ik ga het toch binnenhalen”, maar weer proberen, ga maar nieuwe mensen volgen.
Nadia: Heeft jouw netwerk ook een grote rol gespeeld in je groei?
Eduard: Absoluut, ja. Ja, uiteindelijk bouwen aan een netwerk, dat is eigenlijk met de paplepel ingegoten door mijn vader, moet ik zeggen, en ook door de familie van mijn moederskant, die allemaal diplomaten waren, en mijn vaderskant, waar hij gewoon de bankier van Limburg was, dus iedereen kende die man. En ik zag hoe hij dat deed. Eigenlijk doet Cor van Zadelhoff dat hier ook in Amsterdam, altijd naar evenementen gaan.
Nadia: Ja.
Eduard: Altijd ook dat oude netwerk oppakken, handenschudden, dag zeggen, interesse hebben in de ander, hè. Dus je hebt een bepaalde reputatie. Vanuit die reputatie bouw je een relatie en vanuit die relatie komt er wel iets.
Michiel: Vond jij je vader echt een inspiratie voor je, voor je eigen… je ouders en jouw kinderen zijn ook trots op jou, of niet?
Eduard: Ik denk over tien jaar misschien, maar zolang…
Michiel: Ik heb je zoontje kort gesproken, hij is hartstikke trots.
Nadia: Wij zijn wel bij het punt gekomen dat we moeten denken, oké, we hebben een aantal quizvraagjes die we willen stellen. We gaan beginnen met de eerste vraag: weet jij wanneer je lid bent geworden van LinkedIn?
Michiel: Ja, dat weet ik, dat was in het eerste jaar van LinkedIn, want ik was een proefpersoon in Nederland.
Nadia: Echt waar?
Eduard: Ja, dat weet ik al een paar jaar niet meer. Het is hetzelfde als met email. Werken voor Sparkasse in 1988, die datum heb ik nog wel onthouden. Ben ik degene geweest die de eerste email naar een ander stuurde? Toen zaten we in een groepje van tien.
Nadia: Ja.
Eduard: Is niet aangekomen, is niet aangekomen. Ja, het is aangekomen!
Nadia: Het was in 2004, hebben we opgezocht.
Michiel: Nou, LinkedIn bestond vorige week 20 jaar, dus eigenlijk, als je terugrekent, zou het 2003 moeten zijn. Maar officieel is het 2002.
Nadia: Maar Eduard heeft zich echt ingeschreven in 2004.
Michiel: Dat heb jij opgezocht?
Eduard: Ik weet nog precies, ik zat…
Michiel: Dus dan was je een van de eersten.
Eduard: Nou nee, want ik zat toen in die LinkedIn-pilot. In Nederland ben ik me toen niet ingeschreven, dat weet ik niet, maar toen werd het hier ook pas uitgeprobeerd.
Michiel: Dat zou kunnen, natuurlijk. Wanneer kwam LinkedIn in Nederland? Dat zou best in 2004 kunnen zijn.
Eduard: Als Nederlandse pilot was dat, dat weet ik wel.
Nadia: Volgende vraag die we graag willen weten, of waar ik gewoon benieuwd naar ben, is: hoeveel foto’s van jou hangen er in het Xtive-gebouw en het ITO-gebouw? Weet jij dat minimaal?
Eduard: Ongeveer 30, denk ik.
Nadia: Nou, ik denk meer, in Nomads hangen er al meer.
Eduard: Dat is natuurlijk het verhaal van die billboards, hè, dus uiteindelijk…
Eduard: Die billboards, bij elke opening hebben we billboards om te laten zien wie we zijn.
Nadia: Ja.
Eduard: Toen had ik mijn vriend Jort Kelder gevraagd: kun je op die billboards komen staan?
Michiel: Staan voor een goed prijsje, want dan kunnen we marketing doen.
Nadia: Ja.
Eduard: En toen vroeg hij drieduizend vijfhonderd euro, en dan zet hij ze zelf, ga ik het zo en zo doen, dan hou ik controle. Dus ik sta in ieder geval op alle openingen die we tot nu toe hebben gehad.
Eduard: Toen heb ik dat gedaan, dus daar staan er een stuk of 25 van mij sowieso al op.
Nadia: Ja.
Eduard: En dan heb ik die postbus met die zwart-witfoto, 26, dus ik denk dat…
Nadia: Ja, ja, ja, precies, dat zijn er alleen 26, hoor.
Eduard: Boven hebben we natuurlijk…
Michiel: Maar bij Xtive hang jij wel het meeste, denk ik, omdat Xtive net even een vreemde eend erbij is.
Eduard: Ja, dat is ook een kijk. Uiteindelijk moet je creatief zijn.
Nadia: Ja.
Eduard: En dat ben ik, ik bedoel, ik heb een partner waarmee ik samenwerk, dat is de rationele man Jasper, en ik ben de passionele man, en daarom zijn we een goed team en zijn we heel complementair aan elkaar. Waarom Xtive? Anders was ik gewoon de eigenaar van dit gebouw. Die vond die oude stammen helemaal niks, hè, zoals die hier zijn, die zijn echt helemaal niks meer, maar niks met die mensen.
Michiel: Ja.
Eduard: Toen zei ik: nou, we hebben een hele aparte…
Nadia: Ja, ja, ja.
Eduard: Wie is dat?
Eduard: De Xtive is een tribe van mensen die de afgelopen 100 jaar iets hebben bijgedragen aan de maatschappij: zoals Steve Jobs, Nelson Mandela, vanuit de politiek. Dus alle mensen die positieve bijdragen hebben gehad. Natuurlijk dacht ik ook gelijk aan Max Verstappen, dus die hangt er ook groot, en ook mijn favoriete zangeres, Amy Winehouse.
Nadia: Ja.
Michiel: Want ik had wel mijn favorieten, die hangen er ook. Dat zijn dus de mensen die in de afgelopen 100 jaar iets hebben bijgedragen. Maar dat is de Xtive geworden en op één of andere manier vinden mensen dat wel heel gaaf, dat op die manier.
Eduard: Aandacht is Steve Jobs. Je ziet Mohammed Ali, je ziet echt mensen die iedereen kent, die namen kennen.
Michiel: Wij zitten in Xtive en ik krijg altijd positieve reacties van bezoekers, klanten die langskomen.
Eduard: Mijn foto?
Michiel: Ja, die van jou.
Nadia: Maar misschien is het mooi om het nu af te ronden, om dan af te sluiten met jouw mooie tips.
Michiel: Ja, ik heb dus altijd mensen die vroeger vaak aan mij vroegen: wat zijn nou de dingen die… Wat zijn jouw basisregels van het leven? Nou, die heb ik, het zijn er zes, en dat begint inderdaad met “trust yourself.” Zorg ervoor dat je van jezelf gaat houden. “Break the rules, but not the law.”
Michiel: Interessant.
Eduard: But don’t be afraid of failure, niet bang zijn om fouten te maken. Hè, dat is net het voorbeeld dat ik net gaf, en “stay away from naysayers,” hard werken, daar krijg ik veel energie van. Maar het belangrijkste voor mij is “gifting back.” Je moet teruggeven aan de maatschappij. Nou, dat doen wij ook. Dat doen wij door ons programma “Nomads all over the World.” Ik ga zelf op bezoek bij traditionele stammen. Ik ga nu in juni weer naar Ethiopië, daar ga ik naar de Hamer-stam. We hebben een YouTube-kanaal, “Nomads all over the World.” Daar kunnen mensen al die documentaires zien en daar krijgen wij geld voor. Hè, want op YouTube werkt het zo: als je 1000 abonnees hebt, krijg je 4000 uur kijktijd, dan kun je het monetizen en als je dan 1000 euro verdient, dan krijg je een stuk van die advertentie-inkomsten. Nou, wij gaan met dat geld, wat wij daarmee verdienen, hè, mijn mensen maken het en ik ga voor de trips, geven wij terug aan die stammen. Want die stammen hebben een probleem om te blijven bestaan. En waarom hebben ze dat probleem? Omdat ze geen paspoort hebben. Dus als jij Sami bent in Noorwegen en je gaat opeens, net zoals altijd via Finland, Denemarken, weet ik veel naar Rusland toe, sinds die oorlog worden ze tegengehouden, ze kunnen niet door zonder paspoort. Nou, dan heb je de organisatie Survival International, die ervoor zorgt dat deze stammen toch nog altijd vrij kunnen blijven bewegen en dat onze sponsorgelden daar naartoe gaan om te zorgen dat deze stammen kunnen blijven bestaan. Want onze “mind is to be creative and we go where the business is.” Dat doen deze stammen en dat is mijn manier om iets terug te geven. Ik vind het leuk om te zien dat we geld teruggeven aan de mensen die het meest gelukkig zijn op aarde.
Nadia: Ja.
Eduard: Waarom zijn ze het gelukkigst op aarde? Omdat ze niet zo gestructureerd zijn.
Nadia: Was dat de laatste van de tips?
Eduard: Ja!
Michiel: Ik vond het ook geweldig.
Nadia: Ja, ik vond het heel inspirerend. Ik vond het erg leuk om met je gesproken te hebben en ik denk dat anderen die dit zien er ook van zullen genieten. Dus ik wil jullie heel erg bedanken voor dit leuke gesprek.
Eduard: Nou, succes met “Groei Geheimen” powered by Youlynq.me.
