Wist je dat LinkedIn een limiet heeft voor het aantal connecties? Het maximum is 30.000.
Zelf zit ik inmiddels bijna op 34.000. Hoe dat kan? Geen idee. Waarschijnlijk is de grens ooit bedacht om het platform overzichtelijk te houden, maar eerlijk gezegd snap ik niet helemaal waarom.
Wat ik er wél leuk aan vind: zodra iemand boven die grens komt, worden de nieuwe mensen automatisch volgers. Geen connecties in een digitale Rolodex, maar mensen die bewust kiezen om je te volgen en jouw content te zien.
En ja, ik ken lang niet iedereen persoonlijk. Maar hopelijk kennen zij mij wel. Want dát is het idee van een personal brand: zichtbaar zijn in je vakgebied, zodat je netwerk jou ziet als de expert waar ze naartoe kunnen.
Vroeger was LinkedIn vooral een digitale adresboek of Rolodex. Je kende iedereen die je toevoegde en andersom. Tegenwoordig voelt het veel meer als een online netwerkborrel. Je ontmoet mensen, leert van elkaar en blijft op elkaars radar. En ik weet zeker dat ik in de toekomst veel van mijn connecties nog eens offline zal tegenkomen.
Waarom LinkedIn dat limiet niet opschroeft? Misschien om spam te voorkomen, misschien om het persoonlijke aspect te bewaren. Maar eerlijk, in een wereld waarin netwerken dé sleutel is, voelt 30.000 soms wel wat krap.
Targets en KPI’s! Zelfs deze kids zijn er al door gebrainwasht. Worden we er gek van, of zit er ook iets goeds in?
Hoe gaat jouw team hiermee om?
Ben jij team “hoe meer, hoe beter” of juist team “ouderwetse Rolodex”?
