Dit was de laatste keer dat ik een druppel alcohol dronk. Ofja, behoorlijk wat glazen.
Dansend op tafel op kantoor Sloterdijk.
20 november 2020.
Vandaag precies 5 jaar geleden!
Waarom ben je nou gestopt? Vraagt iedereen natuurlijk. Ik zal het eens echt eerlijk vertellen:
Deze avond liep niet goed af. Dat was definitief mijn ‘druppel’.
Ik was hier al 1 maand gestopt en ik liet me overhalen om nog 1 keertje ‘mee te doen’.
Maar de druppel was natuurlijk niet de reden.
Voor sommige mensen is het beter om niet te drinken. Ik ben zo iemand. Een tikkeltje ADHD omschrijft het kort. Mensen die dit ook hebben zullen het gelijk herkennen.
Kun je dan niet 1 biertje doen gewoon? Nee, dat lukt mij niet.
Vroeger al merkte ik het: hoe we hier op tafel staan te dansen, deed ik altijd al. Ik belandde vaak ergens op tafel, op de bar of ergens in het extreme. En ik trok iedereen met me mee. Dus het viel me toen niet op. Want iedereen stond toch op tafel? Ja, maar ik was de eerste en zonder mij had er niemand op tafel gestaan. En dat op tafel staan is een metafoor voor veel extremen.
Het daalde in toen mijn beste vrienden later opbiechten: “Wij belden jou alleen als we wilden dat het dak eraf ging. Als we gewoon een rustig drankje wilden doen, belden we je niet.”
En nu ik 5 jaar niet meer drink, merk ik het ook. Ik ging altijd helemaal los, maar ik dacht dat iedereen dat wel deed. Het verbaasd me echt hoe normaal dronken mensen eigenlijk meestal doen. Ik was echt een van de weinigen die het zo bont maakte. Alleen ik zag dat toen niet.
En dan natuurlijk de reden om te stoppen, want alleen die gekke momenten waren nog niet zo erg. De lange termijn effecten wel: Veel geld opmaken, heel brak zijn en dagen zonder energie lopen. Het zorgde ervoor dat ik doorlopend maar 60 of 70% van mezelf was.
Nu ben ik altijd 120% mezelf. Nooit meer brak, nooit meer onscherp, nooit meer een domme beslissing. Heerlijk!!
Ik zou voor geen goud ooit nog zo’n goudgele rakker drinken. Inmiddels drink ik ook bijna geen 0,0 meer en eet ik ook geen suiker en bewerkt eten. Maar goed, ik moet ergens in doorslaan natuurlijk 😉
En dat is dan ook echt zo qua werk en gezin. Ik kan me hier volledig op focussen. Ons bedrijf was nooit zover gekomen als ik mijn slechte gewoontes had gehouden.
Maar eerlijk, altijd 120% jezelf is ook wel eens saai. Altijd pieken verveelt ook. Maar dat is geen reden om weer destructief te worden. Zeker niet.
Wel een reden om mezelf uit te blijven dagen. Want mijn energie moet ik wel ergens in kwijt. Workaholic is in die zin ook een verslaving. Maar wel eentje met vooral voordelen!
